Λαζαράκια ή Λαζαρήδες

Τα Λαζαράκια ή Λαζαρήδες, είναι γλυκά ψωμάκια, που οι νοικοκυρές ζυμώνουν κάθε χρόνο, νωρίς το πρωί το Σάβατο του Λαζάρου. Έχουν σχήμα ανθρώπου τυλιγμένου στα σπάργανα, όπως απεικονίζεται ο Λάζαρος στις εικόνες της εκκλησίας μας, και μέσα στη ζύμη τους οι νοικοκυρές προσθέτουν μέλι, σταφίδες ή καρύδια. Η παράδοση θέλει η κάθε νοικοκυρά, για την ψυχή του Λάζαρου, να πλάθει τόσα Λαζαράκια, όσα είναι τα παιδιά που έχει η οικογένεια ή να φτιάχνει περισσότερα και να τα μοιράζει στα παιδιά που θα πάνε να της πούνε τα κάλαντα του Λαζάρου.

Λαζαράκια, πώς φτιάχνονται τα ψωμάκια του Λαζάρου

Δείτε την διαδικασία στο βίντεο ή προχωρήστε παρακάτω για να διαβάσετε την συνταγή.



Υλικά για 40 λαζαράκια

•   1 κιλό αλεύρι κίτρινο (σκληρό)
•   ½ φλυτζ. τσαγιού αραβοσιτέλαιο
•   2 φακελάκια ξηρή μαγιά
•   4 κουτ. σούπας ζάχαρη
•   2 - 2½ φλυτζ. τσαγιού χλιαρό νερό (περίπου)
•   1 φλυτζ. τσαγιού σουλτανίνα
•   λίγο μαχλέπι ή κανέλλα ή μαστίχα Χίου
•   γαρύφαλλα (μοσχοκάρφια) για μάτια, μύτη, στόμα
 
Εκτέλεση

Σ᾿ ένα μικρό μπωλ ρίχνουμε τη μαγιά, μια κουταλιά της σούπας ζάχαρη, μισό φλυτζάνι χλιαρό νερό και πέντε - έξι κουταλιές της σούπας από το αλεύρι, ανακατεύοντας μ᾿ ένα κουτάλι μέχρι να γίνει ένας χυλός. Σκεπάζουμε το μπωλ με καθαρή πετσέτα και το αφήνουμε σε ζεστό μέρος, για 15' - 20' περίπου, μέχρι να ενεργοποιηθεί η μαγιά, να φουσκώσει και να βγάλει φουσκάλες.
Κοσκινίζουμε το υπόλοιπο αλεύρι σε μια λεκάνη, κάνουμε μια λακκούβα στη μέση και ρίχνουμε, την υπόλοιπη ζάχαρη, το λάδι, το μαχλέπι και τη μαγιά που ενεργοποιήσαμε. Αρχίζουμε να ζυμώνουμε, προσθέτοντας λίγο - λίγο το υπόλοιπο νερό, μέχρι να απορροφηθεί το αλεύρι, να μαζευτεί σε μπάλα, να καθαρίσουν τα τοιχώματα της λεκάνης και να μην κολλάει στα χέρια.
Τότε μεταφέρουμε τη ζύμη στον πάγκο εργασίας και ζυμώνουμε για 15' περίπου, μέχρι να πετύχουμε μια ζύμη λεία, ελαστική και μαλακή, που να κολλάει ελαφρά στα χέρια και στον πάγκο μας.
Τότε απλώνουμε τη ζύμη, σκορπίζουμε πάνω της την σουλτανίνα, τη μαζεύουμε σε ρολό και τη ζυμώνουμε για λίγο ακόμα.
Την κάνουμε μπάλα, την βάζουμε σε μια λεκάνη, την σκεπάζουμε με καθαρή πετσέτα και μια λεπτή κουβερτούλα, και την αφήνουμε σε ζεστό μέρος για 1 - 1½ ώρα, μέχρι να διπλασιαστεί σε όγκο.
Στη συνέχεια ξεφουσκώνουμε τη ζύμη και αρχίζουμε, παίρνοντας μικρά κομμάτια, να φτιάχνουμε τα λαζαράκια.
Πρώτα φτιάχνουμε το σώμα, έπειτα βάζουμε δυο λωρίδες για χέρια, μετά καρφώνουμε από δυο μοσχοκάρφια για μάτια και, αν θέλουμε, ένα για στόμα. Επίσης μπορούμε, μ' ένα μυτερό και κοφτερό μαχαίρι, να χαράζουμε τη ζύμη φτιάχνοντας δυο πόδια.
Τοποθετούμε τα λαζαράκια σε βουτυρωμένη λαμαρίνα και τ' αφήνουμε να φουσκώσουν για 10'- 15'. Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 190°C στις αντιστάσεις, (ή στους 170°C στον αέρα), για 15' περίπου (ανάλογα με τη δύναμη της κουζίνας μας), μέχρι να ροδίσουν καλά. Δείτε επίσης: Το ψωμί της Λαμπρής Τα κάλαντα του Λαζάρου Σήμερον έρχεται ο Χριστός, ο επουράνιος Θεός εν τη πόλει Βηθανία, Μάρθα κλαίει και η Μαρία Λάζαρον τον αδερφό της, τον γλυκύ καρδιακό της. Τον μοιρολογούν και λέγουν, τον μοιρολογούν και κλαίγουν τρεις ημέρες τον θρηνούσαν και τον εμοιρολογούσαν την ημέρα την τετάρτη, κίνησε ο Χριστός για να’ ρθει και εβγήκεν η Μαρία, έξω από τη Βηθανία σκύβει εμπρός γονατιστή και τους πόδες Του φιλεί. Αν εδώ ήσουν Χριστέ μου, δεν θα πέθαινε ο αδερφός μου μα κι εγώ τώρα πιστεύω και καλότατα ηξεύρω ότι δύνασαι αν θέλεις και νεκρούς να ανασταίνεις. Λέγε, πίστευε, Μαρία, άγωμεν εις τα μνημεία τον τάφο να μου δείξετε και `γω τον ανασταίνω τραπέζι να ετοιμάσετε, κι εγώ θε να πηγαίνω επήγαν και του έδειξαν, τον τάφο του Λαζάρου τους είπε και εκύλησαν, τον λίθο που `χε επάνω τότε κι ο Χριστός δακρύζει και τον Άδη φοβερίζει: Άδη, Τάρταρε και Χάρο, το Λάζαρο θα σου τον πάρω. Δεύρο έξω Λάζαρε μου, φίλε και αγαπητέ μου παρευθύς από τον Άδη, ως εξαίσιο σημάδι Λάζαρος απελυτρώθη, ανεστήθη και σηκώθη. Λάζαρος σαβανωμένος και με το κερί ζωσμένος. Εκεί Μάρθα και Μαρία, εκεί κι όλη η Βηθανία μαθητές και Αποστόλοι, τότε ευρεθήκαν όλοι Δόξα το Θεώ φωνάζουν και το Λάζαρο εξετάζουν. Πες μας Λάζαρε, τι είδες εις τον Άδη που επήγες; Είδα φόβους, είδα τρόμους, είδα βάσανα και πόνους. Δώστε μου λίγο νεράκι, να ξεπλύνω το φαρμάκι της καρδίας και των χειλέων και μη με ρωτάτε πλέον. Του χρόνου να γιορτάσωμε, με υγεία να σας βρούμε στον οίκο σας χαρούμενοι, τον Λάζαρο να πούμε. Σε τούτο τ’ αρχοντόσπιτο πέτρα να μη ραϊσει κι ο νοικοκύρης του σπιτιού, χρόνια πολλά να ζήσει.