Μολυντήρι ή σαμιαμίδι - αντιμετώπιση

Το επιστημονικό τους όνομα είναι hemidactylus turcicus, πολύ συχνά ζουν ακόμα και μέσα στις πόλεις και το μήκος τους φτάνει συνήθως τα 10 εκ. μαζί με την ουρά, ενώ σπάνια είναι και λίγο μεγαλύτερα.
Πρόκειται για ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα ερπετά, που ενώ είναι άκακο και ωφέλιμο, ταυτόχρονα (για κάποιους),
είναι από τα πιο αηδιαστικά που υπάρχουν.

Το δέρμα τους είναι ημιδιαφανές, ενώ τα χρώματά τους είναι σκουρότερα κατά την διάρκεια της ημέρας και τα δάχτυλά τους λειτουργούν σαν βεντούζες, αλλά έχουν και νύχια, πράγμα που τα καθιστούν εξαίρετους αναρριχητές.

Τρέφονται κυρίως τη νύχτα με μικρά αρθρόποδα και έντομα που πιάνουν, συμβάλλοντας έτσι στον έλεγχο των πληθυσμών, με αποτέλεσμα την καλύτερη διαβίωσή μας.
Γι᾿ αυτό, για τους λαούς της Μεσογείου, η παρουσία ενός σαμιαμιδιού στα σπίτια, θεωρείτε και στις μέρες μας γούρι και καλή τύχη.
Σε αρκετές περιοχές, πιστεύουν λανθασμένα προς είναι δηλητηριώδη, πράγμα που δεν έναι αλήθεια, αφού είναι ένα εντελώς ακίνδυνο ερπετό.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη γιαγιά μου, που μας κυνήγαγε με το σκουπόξυλο, όταν μας έβλεπε να τα πειράζουμε, όπου τα βρίσκαμε στο παλιό σπίτι.

Με τη αποξένωσή μας από τη φύση, που έφερε η μετακίνηση και διαβίωσή μας στις σύγχρονες μεγαλουπόλεις, άλλαξαν και κάποια από τα ήθη και τα έθιμα, αλλά και όλες οι παραδόσεις, που υπήρχαν στον τόπο μας.
Το αποτέλεσμα είναι λοιπόν, να τρομάζουμε με τα πιό αθώα πλάσματα της φύσης και να κυνηγάμε αυτά, που όχι μόνο δε μας πειράζουν, αλλά αντίθετα μας ωφελούν.

Αν πάντως για κάποιο λόγο, ο πληθυσμός τους μεγαλώσει επικίνδυνα, ο μόνος τρόπος να  αντιμετωπίσουμε τα μολυντήρια, είναι με χημικά σκευάσματα, που μπορούμε να προμηθευτούμε από ένα κατάστημα με γεωργικά φάρμακα.
Ειδικότερα με κάποιο πυρεθρινοειδές εντομοκτόνο επαφής και στομάχου, για την καταπολέμηση ερπόντων και ιπτάμενων εντόμων, καθώς και προνυμφικών σταδίων, σε κατοικημένους χώρους.