Αρωματική πούδρα πικραμύγδαλου (αμαρέτο), η σπιτική εσάνς πικραμυγδάλου

Τα πιο παλιά χρόνια, που δεν υπήρχε η έτοιμη εσάνς πικραμυγδάλου, οι νοικοκυρές, προκειμένου να αρωματίσουν τα γλυκά τους, είχαν επινοήσει τον τρόπο να φτιάχνουν μόνες τους, το δικό τους αρωματικό σε σκόνη και μάλιστα με όλο το άρωμα και ακόμη δυνατότερη γεύση.
 

Αρωματική πούδρα πικραμύγδαλου (amaretto), η σπιτική εσάνς πικραμυγδάλου

 Υλικά

•    120 γραμ. (140 - 160) αμύγδαλα από κουκούτσια βερίκοκου

Εκτέλεση

Αγοράζουμε βερύκοκα για να φτιάξουμε μαρμελάδα, ή  βερύκοκο γλυκό του κουταλιού, βάζοντας τα κουκούτσια στην άκρη. Αλλιώς τα μαζεύουμε λίγα - λίγα και κάθε φορά τα πλένουμε καλά, τα σκουπίσουμε και τα βάζουμε σε ένα μπολ σκεπασμένο με τούλι, που το έχουμε τοποθετήσει στον ήλιο.
Όταν μαζέψουμε όσα χρειαζόμαστε, σπάμε τα κουκούτσια ένα - ένα και βγάζουμε το αμύγδαλο που έχουν μέσα. Τα πλένουμε, τα σκουπίζουμε πολύ καλά και στη συνέχεια τα βάζουμε σ᾿ ένα μεγάλο βάζο ή μπουκάλι, μαζί με τσίπουρο. Το τοποθετούμε σε μέρος που το βλέπει ο ήλιος για 50 - 60 μέρες, για να τα κάνουμε λικέρ πικραμύγδαλο (αμαρέτο). Εναλλακτικά, αν δεν θέλουμε να φτιάξουμε ποτό, μπορούμε να τα βάλουμε κατευθείαν σε ταψί και να τα στεγνώσουμε στο φούρνο της κουζίνας μας, για 15' στους 175° - 180°C.
Έπειτα, σουρώσουμε το ποτό, αφαιρούμε τα πικραμύγδαλα, τα ξεπλένουμε, τα στεγνώνουμε με μια πετσέτα και τα βάζουμε να στεγνώσουν τελείως στον ήλιο, για 2 - 3 μέρες, μέσα σε τούλι.
Τα χτυπάμε στο μούλτι, μέχρι να γίνουν σκόνη και τα φυλάμε σε βάζο που κλείνει αεροστεγώς, στο ψυγείο, μέχρι να τα χρειαστούμε για να αρωματίσουμε τα γλυκά μας. Μία κουταλιά του γλυκού είναι αρκετή, για να αρωματίσει οποιοδήποτε γλυκό θέλουμε. -- Αν μπορέσουμε να βρούμε πικραμύγδαλα γίνεται εξαιρετικό, ενώ με κουκούτσια κερασιού, γίνεται πιο αρωματικό. -- Όσον αφορά το θόρυβο που έχει γίνει κατά καιρούς, όσον αφορά την ασφάλεια στην κατανάλωση πικραμυγδάλων και αμυγδάλων από κουκούτσια πυρηνόκαρπων, κατά συνέπεια και των γλυκών ή των ποτών που τα περιέχουν, η αλήθεια είναι ότι: Στα αμύγδαλα (τους πυρήνες), που βρίσκονται μέσα στα κουκούτσια των περισσοτέρων πυρηνόκαρπων φρούτων (και περισσότερο στα βερύκοκα) και στους ωμούς καρπούς, ανιχνεύεται ποσότητα από μία φυτική ουσία που ονομάζεται αμυγδαλίνη ή βιταμίνη Β17, παρ᾿ όλο που στην πραγματικότητα, δεν είναι βιταμίνη. Πρόκειται για την κυανιούχο ουσία (cyanide) κυανιδίνη, που με την επίδραση ενζύμων, διασπάται σε γλυκόζη, υδροκυανικό οξύ, και βενζαλδεϋδη, ενώ με τη βοήθεια των ενζύμων του σάλιου προκύπτει κυάνιο. Παρ᾿ όλα αυτά, αν καταναλώσουμε αμυγδαλίνη σε μικρή ποσότητα, δεν υπάρχει πρόβλημα, ενώ σε μεγαλύτερες ποσότητες είναι τοξική και μπορεί να μας προκαλέσει σοβαρή δηλητηρίαση. Αφού λοιπόν τα πικραμύγδαλα περιέχουν αυτήν την ουσία, τότε γιατί τα χρησιμοποιούμε στη ζαχαροπλαστική και την ποτοποιία; Η απάντηση βρίσκεται στην επεξεργασία και μάλιστα στην θέρμανσή τους. Όπως έχουν ανακαλύψει οι επιστήμονες, εδώ και πάρα πολλά χρόνια και περιγράφεται στον κώδικα τροφίμων και ποτών του Καναδά, (στο υπογραμμισμένο σημείο στη φωτογραφία), οι κυανιούχες ουσίες και ενώσεις, αποσυντίθενται εύκολα με τη θέρμανσή τους και έτσι, τα μαγειρεμένα τρόφιμα περιέχουν λίγη ή καθόλου κυανιούχο ουσία. Όταν λοιπόν θερμαίνουμε στο ταψί, την κατσαρόλα ή στον ήλιο τα πικραμύγδαλα, καταστρέφουμε την επικίνδυνη ουσία και μπορούμε να απολαύσουμε τα γλυκά ή τα ποτά μας, χωρίς κανένα φόβο. -- Η αμυγδαλίνη, περιέχει σάκχαρα και κυανίδη, η οποία κυανίδη πιστεύεται πως είναι η δραστική ουσία που καταπολεμά τον καρκίνο. Έχει χρησιμοποιηθεί κατά του καρκίνου σε όλο τον κόσμο, χωρίς όμως ποτέ, να έχει εγκριθεί από τον FDA (ΕΟΦ της Αμερικής).